چگونه با تنبلی مبارزه کنیم

خیلی وقت ها پیش میآد که تنبلی و بی حوصله بودن باعث می شه که ما نتونیم به نتیجه دلخواهی که از خودمون انتظار داریم برسیم و زمانی که تعداد این قبیل کارها افزایش پیدا می کنند ما هم آهسته آهسته دچار افسردگی و یا عدم اعتماد به نفس می شیم و کم کم در پاتلاقی به نام تنبلی و بی حوصلگی فرو میریم، بدون اینکه خودمون متوجه بشیم.

برای اینکه بتونیم با تنبلی مبارزه کنیم اصلا نیاز به سلاح های فضایی یا فوقِ مدرن نیست، ما می تونیم با تکنیک های خیلی ساده با تنبلی مبارزه کنیم و پیروزِ میدان شویم.

[quote]پیشنهاد می کنم نگاهی به این مقاله بیاندازید: اعتماد به نفس چیست[/quote]

حالا واقعا چگونه با تنبلی مبارزه کنیم تا در این باتلاق گِل آلود فرو نریم؟

در ادامه راه کارهای فوق العاده ای رو خدمتتون عرض می کنم تا با این غولِ بزرگ بتونیم مبارزه کنیم.

در دسترس قرار دادن وسایل مورد نیاز

دقت کردید! بیشتر وقت ها، زمانی که می خواهیم با خانواده یا مهمون هایی که داریم بشینیم سرِ سفره از قبل همه چیز رو آماده می کنیم و موقعی که همه می شینند سرِ سفره یا سرِ میزِ غذا همه چیز روی سفره آماده است.

ما هم از همین تکنیک می تونیم برای کارهایی که می خواهیم انجام بدیم استفاده کنیم، یعنی زمانی که کاری رو می خواهیم انجام بدیم تمام وسایل و تجهیزاتی که نیاز هست رو در جلوی دستِ خودمون قرار بدیم و (تقریبا) همه چیز رو از قبل براش محیا کنیم تا بتونیم اون کار رو خیلی سریع، بی دردسر، کامل و با حوصله انجامش بدیم.

اگر احیاناً ما وسایلی که نیاز داریم در دسترسمون نباشه شاید اون کار رو همش به تعویق بندازیم یا شاید هم انقدر تنبلی کنیم و یا امروز فردا کنیم که اصلا کاری رو انجام ندیم و اون کار رو همش پشتِ گوش بندازیم.

این موضوع تقریبا مثل زمانی میمونه که ما همه چیز رو سرِ سفره آماده کردیم و نشستیم، اما وسط غذا متوجه میشیم که مثلا لیوان یا نمک سرِ سفره کمه، معمولا اگه مهمون داشته باشیم میریم نمک یا لیوان رو میآریم اما اگه مهمون نداشته باشیم و یا خودمون تنها باشیم می گیم که ولش کن! نمک که فشارِ خون رو بالا می بره و لیوان هم که نیاز نیست با پارچ آب می خورم و همش بهانه های خیلی منطقی میآریم تا اون کار رو انجام ندیم.

بنابراین برای اینکه بتونیم کاری رو انجام بدیم و تنبلی رو کنار بزاریم بهتره که تمام وسایلی که برای اون کار نیاز هست رو برای خودمون آماده کنیم تا به خوبی انجامش بدیم.

کامل گرایی یا کمال گرایی برادرِ ناتنیِ تنبلی است

در خیلی از مواقع هم پیش میآد که شخصی به قدری دنبال درست انجام دادن و کمال گرایی هست که اصلا کاری رو انجام نمی ده و همش داره وسایلِ روی میز رو بررسی می کنه که چیزی کم و کسر نباشه و از قلم نیوفتاده باشه.

این جور وسواس ها و کمال گرایی ها برای انجامِ کاری و مخصوصا برای شروعِ کارها باعث شده که اون فرد اصلا نتونه کاری رو که در ذهنش هست رو انجام بده.

متاسفانه بعضی از افراد انقدر در کاری افراطی یا طفریتی عمل می کنند که باعث می شه از این طرفِ بوم بیافتند.

اینکه کاری به نحوه احسنت و بدونِ نقص انجام بشه خیلی عالیه اما اگه این موضوع باعث بشه که اصلا اون کار انجام نشه، اصلا خوب نیست.

بزرگی میگه که:

[quote]برای اینکه شروع کنی نباید عالی باشه، برای اینکه عالی بشی باید شروع کنی.[/quote]

بنابراین اگر ما قرار است که کاری رو انجام بدیم و به دلیل کمال گرایی که داریم اون کار رو انجام نمیدیم، بهتره که ما اون کار رو با حداقل هایی که داریم شروع کنیم، انجام بدیم و به اتمام برسونیمش و بعد کم کم اون کار رو صیغل بدیم و در هر مرحله بهتر و بهترش کنیم.

 به خودمون زور نگیم و اجبار نکنیم

در خیلی از مواقع وقتی پای عقل و منطق به میون میآد ما تصمیم می گیریم که اون کار رو بر اساس عقل و منطق و برنامه پیش ببریم، اما زمانی که نوبت به انجامِ اون کار می رسه دست و دلمون به کار نمیره، انگار که تمام اون عقل و منطقی که برای انجام اون کار چینده بودیم به یکباره با بهونه های منطقی دیگه ای که میآریم زیرِ سوال میرند و همین موضوع باعث می شه که ما در مبارزه با تنبلی و انجامِ اون کار شکست بخوریم.

شاید براتون جالب باشه که قدرتِ احساساتِ ما برای انجام کارها، قوی تر از قدرتِ عقل و منطق باشه.

[quote]پیشنهاد می کنم نگاهی به این مقاله بیاندازید: درون گرایی چیست[/quote]

انجام دادنِ کارهایی که دوست نداریم دقیقاً مثل اینه که به یک بچه ی خیلی تخس بگیم کاری که دوست نداره رو انجام بده.

به احتمال خیلی زیاد این جمله رو شنیدید که میگن “آدم کاری رو که دوست داره و عاشقش هست رو با جون و دل انجامش میده”

همین جمله تأیید می کنه که برای انجامِ هر کاری احساسات نقشِ پر رنگی ایفا می کنه.

بنابراین تا اونجایی که ممکن هست برای انجامِ کارهایی که دوستشون نداریم خودمون رو اجبار نکنیم.

 قانونِ ۵ دقیقه

خب حالا شاید براتون سوال باشه که، تکلیف کارهایی که دوست نداریم و مجبوریم انجامشون بدیم چیه؟

من چند سالِ قبل حسابدار ارشد یک شرکت سوئیسی معتبر با قدمتی بیش از صد سال بودم، البته در اون زمان عاشقه کارم بودم، اما خب متأسفانه در این بین کارهایی پیش می اومد که من اصلا دوست نداشتم اون ها رو انجام بدم، مثلا اصلا دوست نداشتم که دفترهای رسمی شرکت رو بنویسیم، چون این کار فوق العاده حساس بود و چون با خودکار می نوشتم امکانِ اصلاحش رو نداشتم و اگر اشتباهاتم زیاد می شد اداره مالیات دفاتر اون سالِ مالی ما رو رد می کرد و به قولِ خودشون شرکتِ ما رو علی الرأس می کرد و همین موضوع باعث می شد که فشارِ روانی خیلی زیادی روی من وارد بشه و معمولاً نوشتن دفاتر رو به تعویق میانداختم.

اومدم برای انجام کارهایی که دوستشون نداشتم یک قانون گذاشتم، قانونِ ۵ دقیقه!

با خودم قرار گذاشتم اگر مجبور بودم کاری رو که دوست ندارم انجام بدم، فقط به مدت ۵ دقیقه اون کار رو انجام بدم و اگر بعد از ۵ دقیقه حس و حالِ انجام دادنش رو نداشتم اون کار رو کنار بزارم و بعدا دوباره تلاش کنم برای انجامش.

در ۹۰% از مواقع وقتی کاری رو با این قانون شروع می کردم به انجامش انقدر غرق در کار می شدم که اصلا متوجه گذرِ زمان نمی شدم و اون کار رو تا انتها انجامش میدادم.

منم از شما می خواهم که اگر کاری رو که مجبور به انجامش هستید با این تکنیک شروع به انجامش کنید و ازش دَر نرید.

دقت کردید! بیشترِ کارها وقتی که انجام نشده اند خیلی بزرگ به نظر میآند و ما می ترسیم به سمتشون بریم، اما زمانی که انجام داده می شند دیگه عددی نیستند.

 توقعی درست نسبت به خودمون و کاری که می خواهیم انجام بدیم داشته باشیم

مثلاً فرض کنید از شخصی که تا به حال آشپزی نکرده توقع داشته باشیم که یک غذای فوق العاده درست کنه یا از یک بازیکن حرفه ای بستکتبال توقع داشته باشیم که به عنوانِ بازیکن در مسابقات فوتبالِ جام جهانی حضور داشته باشه و گل های عالی بزنه! 😐

ما هم نباید از خودمون توقعات زیاد، بیش از حد و غیرقابلِ دسترسی داشته باشیم.

مثلا خیلی از ماها در شروعِ سالِ جدید از خودمون توقع داریم با کارهایی که همیشه انجامشون به نتایجِ جدید و قابلِ تحسینی برسیم.

یا خیلی از ماها از خودمون توقع داریم زمانی که برای اولین بار کاری رو انجام میدیم، بدونِ اینکه شکستی رو تجربه کنیم کارمون با موفقیت به سرانجام برسند.

بنابراین خوبه که از خودمون توقعاتِ به جایی داشته باشیم و کارهایی هم که می خواهیم انجامشون بدیم قابلِ دسترس و قابلِ انجام شدن باشه.

البته منظورم این نیست که کارهای غیرقابل دسترس رو انجام ندید، اگر اینطور بود خیلی از مخترعین اصلا اختراعی نمی کردند، کی فکرش رو می کرد که از طریق سیم صدا جابجا شه؟

[quote]خیلی از غیرممکن ها، ممکن خواهند شد، فقط باید تلاش، پشتکار، تجربه، علم و انگیزاش رو داشته باشیم تا بتونیم غیرممکن ها رو ممکن کنیم.[/quote]

اگر به نوشته ها و آموزش های این سایت علاقه مند هستید پیشنهاد می کنم در خبرنامه سایت ثبت نام نمایید تا از انتشار مقالات و مطالب آموزشی آن در ایمیلِ خود مطلع شوید.

و در آخر اگر سوالی برایتان پیش آمده یا جایی از مقاله نیاز به توضیح بیشتر دارد و یا اگر نظری درباره این نوشته دارید می توانید در پایین همین صفحه در قسمت نظرات، سوال خودتان را مطرح بفرمایید تا در سریع ترین زمانِ ممکن به آن پاسخ داده شود.

دانلود PDFچگونه با تنبلی مبارزه کنیم “

دانلود PDF این مقاله